Filip Degraeve

 In memoriam Filip Degraeve

Een inwijkeling uit Blankenberge die zich zo snel integreerde in het sociale weefsel van zijn nieuwe stek, Brugge, dat hij na enkele jaren reeds een graag geziene en onmisbare collega werd op vele fronten. Dat is Filip voor al wie hem gekend heeft, als leider in KSA’er en MILAC, als leraar, titularis of graadcoördinator in Sint-Jozef Brugge, als bezieler van de wijkwerking , Welzijnszorg en Broederlijk Delen in de parochie H.-Kruisverheffing, als lid van het oudercomité van het Sint-Andreaslyceum, als medebehoeder van het kerkarchief van de Sint-Jacobskerk, als lid van de edele confrérie van O.-L.-V. van Blindekens, en in ons geval als secretaris van de Werkgroep Heemkunde Sint-Kruis. Bijna niet te geloven hoeveel tijd hij nog kon uittrekken voor zijn vrouw Tonia en zijn kinderen Johannes, Matthijs en Jozefien. Die sterke sociale betrokkenheid was bezield door een diep christelijk geloof.

Filip werd lid van onze kring in juni 1995 en reeds het jaar erop een schitterende secretaris: hartelijk, nauwgezet, zeer georganiseerd met telkens een plan B in het achterhoofd voor het geval plan A niet zou lukken, en trouw toegewijd. Voor de verschillende voorzitters was hij 17 jaren lang een stevig anker. Heemkunde was zijn ding, hoewel zijn culturele interesse enorm ruim ging. Bij vrijwel elke publicatie was hij geëngageerd betrokken bij het opzoekwerk, het schrijven of het nalezen in functie van taalcorrectie. Bij onze talrijke tentoonstellingen was hij te vinden bij het kerngroepje, gebruik makend van zijn draaiboek . Dat werd elke keer goed aangevuld met to do’s en evaluatiepunten.  Waar wij niet aan gedacht hadden, had Filip al voorzien. Schenkers ontvingen van hem trouw een dankbrief. Als hij op de markt een prentkaart van Sint-Kruis vond die hij nog niet in collectie had, kreeg de kring de voorrang. Tot in augustus kwam hij gedreven en moedig naar de maandelijkse vergadering van de WHSK ondanks het fatale bericht van zijn ongeneeslijke ziekte. We werden er stil van, met bewondering, maar ook met een dubbel gevoel omdat de toekomst “straks nooit meer” aankondigde. De kermistentoonstelling “Vlag voorop!” heeft hij vorige maand helaas niet meer bewust mogen meemaken, hoewel hij er heel sterk mee bezig was.  In Filip verloor de WHSK meer dan een secretaris: een broer, een vriend.

Filip, we zullen jouw zowel kordaat als verzoenend optreden, jouw bezieling en relativerende humor missen en vooral jouw complementjes, want je had de gave van het zien en de gave van het luisteren. We kunnen dit gemis enkel opvullen als we dit alles van jou overnemen.

 A Dieu, Filip, en vooral: bedankt voor wie je was en blijft.

Eric Colenbier, namens de WHSK.